یا ایّهـا الـعـزیـز! بـمـیـرم برای تو            جـانـم فـدای آه و دم ‌هـای‌هـای تـو

این روزها چه می‌کشی از داغ مادرت            ما را کشیده‌است به آتش، رثای تو

می‌سوزی از مصیبت مادر؛ تصدّقت            آتش زده وجـود مـرا نـالـه‌هـای تو

افتاد مـادرم به زمین، بین شعـله‌ها            ای وای مادرم؛ شده عرض نوای تو

پهلوی فاطمه شده سوهان روح تو            بازوی فاطمه شده اصلِ عـزای تو

پُر آب، چشم و بسته، سر و تن، نحیف و زار            چون حال مادرت شده سوز صدای تو

کِی می‌کنی ظهور؛ بگیری تقاص او؟            کِی می‌شود بلند به دستت لوای تو!؟

ما خاک ‌برسریم از افراط در گناه            ماها کجا و درک نَمی از بُکای تو

ما را به حقّ حضرت زهرا حلال کن            بسـتـیم ما اُمید به عـفو و دعای تو

از سوگ فاطمه به رُخَت لطمه می‌زنی            یا ایّهـا الـعـزیـز! بـمـیـرم برای تو